İş arama, sıkılma, patlama sorunsalı :D

     Kpss'de bittiğine göre ne yapacağını bilemeyenler kulübüne bende katıldım.. evde 2 günde patlama moduna girdiğimden kocişim "sen bi anne şefkati al gel artık " dedi ve 1 haftalığına Ankara'ya yollandım. e ama 1 haftada Ankara'ya doyulur mu hiç :D  15 günde anca geri döndüm :D Annem terzi , modacı ,tasarımcı ne dersen ondan işte hotkütür müdür nedir o şekil :D 

      İşleri  yığılmış bende yardım ediyim dedim e başkasına vereceği parayıda ben kaptım geldim boş durmadım çalıştım yani :d kendime de ne ciciler diktik bi görseniz :D acaba bende mi terzi olsam :D 

Filmi kısa kesersen mutlu son olur.

Twitter'da gördüğüm " bende mutlu son yok başkasından iste" Tweet i bu yazıyı yazmama vesile oldu.

Aslında çocukluğumdan beri pazar günlerinden haz etmem. Sebebi ertesi gün okul olması ve annemin işe gitmesidir. Neden bilmiyorum ama tatil günlerinde hala bu Psikolojiyi taşıyorum. 

Uzun zaman geçti yaş oldu 20 lerin ortası.  Hala çocuklar gibi pazar günlerinin acı mutluluğu doluyor kalbime.
Oysa ne güzeldir cumartesi aksamlari. Hafta sonu tatilinin ilk günü... Hatta hatırı kalmasın pazar Sabahlarını da dahil edeyim bu mutluluğa. Pazar sabahları ya dayımlar ve Kuzenlerim bize gelirdi yada biz giderdik onlara kahvaltıya.  Kalabalık Aile kahvaltılarını, akşam yemeklerini o sevgiyi mutluluğu hissetmeyeli uzun zaman oldu nedense..

Kendini ait hissetmek ne farklı bir duyguymus yaşadıkça anlıyor insan.

Cekilmez Bir Kiz'dan Sevgilerle